Lidhja e Prizrenit

Lidhja shqiptare e Prizrenit u formua në 10 Qershor 1878.

Akti më i rëndësishëm i Lidhjes së Prizrenit ishte themelimi i një organizate me karakter politik dhe ushtarak me një qendër të vetme drejtuese dhe me degë në të gjitha krahinat, e cila do të merrte përsipër detyrën për të mbrojtur interesat e vendit. Lidhja e Prizrenit nuk arriti të ngrinte një ushtri të rregullt, prandaj forcat vullnetare morën tiparet e forcave të rregullta luftarake me një numër prej 25.000 trupash, sipas parimit një burrë për shtëpi. Mobilizimi përfshinte të gjithë meshkujt prej 15 deri në 70 vjeç.

Në urdhëresën ushtarake të Lidhjes së Prizrenit, përcaktohej se e gjithë fuqia e armatosur do të ndahej në pesë korpuse.
U bënë planet për të organizuar Korpusin e Kosovës me 70.000 luftëtarë dhe atë të Shkodrës me 60.000, me vullnetarë nga Tirana, Elbasani, Ohri, Dibra dhe Mati.

Korpusi ishte i organizuar në brigada këmbësorie; brigadat në regjimente dhe çdo regjiment kishte katër batalione këmbësorie. Batalioni përbëhej nga katër toga këmbësorie dhe një togë kavalerie. Ushtria e bashkuar duhej të kishte 380 batalione në veri dhe 100 batalione në jug të Shqipërisë. Gjithashtu, u krijua grupi logjistik që përbëhej nga struktura mjekësore, transporti dhe skuadrat e ruajtjes. Edhe pse Porta e Lartë e shtypi Lidhjen e Prizrenit, ajo hodhi themelet për krijimin e shtetit të pavarur shqiptar, i cili u konkretizua tre dekada më vonë.

Gjatë ekzistencës së saj, Lidhja e Prizrenit zhvilloi një seri betejash të rëndësishme, kundër Malit të Zi dhe Portës së Lartë, për të kundërshtuar vendimet e Kongresit të Berlinit.